Jalu Kurek
(Pseudonimy „mafarka”, Jan Skowron)
(27 lutego 1904 , Kraków – 10 listopada 1983, Rabka-Zdrój)
Polski poeta i prozaik.
Dziennikarz i redaktor, pisał o filmie i teatrze.
Przedstawiciel Awangardy Krakowskiej.
Wpływ na jego twórczość wywarł T. Peiper.
Laureat Nagrody Młodych Polskiej Akademii Literatury za swą najbardziej znaną powieść społeczno-obyczajową z życia ówczesnej wsi małopolskiej „Grypa szaleje w Naprawie” z 1934 roku.
Absolwent UJ (filologia polska i romańska) oraz uniwersytetu w Neapolu.
Malarz, taternik, sportowiec, tłumacz poezji włoskiej.
Zakochany w Beskidach i Naprawie (gmina Jordanów), skąd pochodziła jego matka.
Mąż Hanny Ablewicz-Kurek ( pisarki), ojciec Ewy i Grzegorza.
Laureat Nagrody Ministra Kultury i Sztuki I stopnia.
Pisał wiersze poświęcone rodzicom, głównie matce, głosił pochwałę wsi, opiewał piękno krajobrazu tatrzańskiego.
Autor (wybrane pozycje):
- „Ofelia”,
- „Upały”,
- „Janosik”,
- „Młodości, śpiewaj”,
- „Bestia”,
- „Drzewo boleści: Płacz po zmarłych rodzicach”,
- „Eksplodują ogrody”,
- „Ludowa lutnia”,
- „Mój Kraków”,
- „Strumień goryczy”,
- „Gwiazda spada”,
- „Księga Tatr”,
- „Płomień nad Wisłą”,
- „Nad Czorsztynem się błyska”,
- „Zraniony ptak”.