Sylaba jest jednostka podstawową do artykulacji i słuchowej percepcji mowy. Wszyscy dość wcześnie jesteśmy zdolni do dzielenia potoku mowy na sylaby. Mimo intuicyjnej znajomości sylaby – dość trudno sformułować zadowalająca definicję.
Inaczej zgłoska, odcinek głośnej artykulacji, którego ośrodkiem jest samogłoska, mogący stanowić wyraz lub część wyrazu.
Wymawiane wyrazy dzielą się na takty, które nazywamy również sylabami, np.
- dział-ka,
- do-mow-nik,
- ła-wecz-ka.
Podział wyrazu na sylaby powstaje wskutek przerwania ciągłości wydechu, co wynika z ruchów artykulacyjnych powodujących zamykanie lub zwężanie kanału głosowego w jamie ustnej.
Ośrodkiem sylaby jest samogłoska, która tworzy sylabę sama lub ze spółgłoskami, np.
- u-li-ca,
- na-u-ka,
- o-ko.
Pamiętajmy!
- Głoska „u” nie tworzy sylaby, jeśli występuje w połączeniach samogłoskowych.