Janina Abramowska
(29 sierpnia 1933, Ostrów Mazowiecka)
(w latach 1952-1968 używała nazwiska: Kułtuniakowa).
Pseud.: Anna Dąbrowska; J.K.
Historyk literatury polskiej, literaturoznawca polski, teoretyk literatury, profesor doktor habilitowany.
Dzieciństwo spędziła w Warszawie, podczas okupacji była uczennicą tajnych kompletów w klasztorze sióstr Rodziny Marii w Warszawie. Później uczęszczała do Gimnazjum Ogólnokształcącym w Dębnie Lubuskim (1945-48) i Liceum Ogólnokształcącym w Drawsku Pomorskim
Absolwentka polonistyki Uniwersytetu Poznańskiego.
Pracownik naukowy PAN (Instytutu Badań Literackich, IBL), później UAM.
Debiut w 1956 roku, artykuł „Pojedynek dwóch epok. (Z dziejów kulturalnych Poznania)” w „Gazecie Poznańskiej, Widnokrąg” (nr 24).
Twórczość (wybrana, samodzielna i w opracowaniach zbiorowych):
- „Odprawa posłów greckich” Jana Kochanowskiego wobec tragedii renesansowej”, 1963.
- „Ład i fortuna. O tragedii renesansowej w Polsce”, 1974.
- „Polska bajka ezopowa” 1991.
- „Powtórzenia i wybory: studia z tematologii i poetyki historycznej” 1995.
- „Z perspektywy końca wieku. Studia o literaturze i jej kontekstach”, 1997.
- „Sporne i bezsporne problemy współczesnej wiedzy o literaturze” 2002.
- „Alegoria”, 2003.
- „Poetyka, polityka, retoryka”, 2006.
- „Teoria, historia, powinowactwa literatury”, 2008.
- „Pisarze w zwierzyńcu”, 2010.