- Tematem wiersza jest miłość, utwór stanowi więc przykład liryki miłosnej.
- Poetka wykorzystała prosty język, bowiem miłość sama w sobie jest piękna.
- Wiersz jest portretem zakochanej, szczęśliwej dziewczyny, a to uczucie całkowicie ją obezwładnia, że gubi się w najprostszych sprawach (brak pończochy).
- Wiersz zbudowany jest z trzech nieregularnych zwrotek (jedna siedmiowersowa, druga trzywersowa, trzecia czterowersowa).
- Poetka zrezygnowała z rymów.
Idzie ulicą
jakby tańczyła
na baletowym popisie
Uśmiecha się
do dziecka w wózku
do wróbla
który stracił ogon
Te kropki na sukience
myśli
mają kolor jego oczu
Od rana powtarza
najmilsze imię
i wychodzi z domu
w jednej pończosze
ogon