Sztuka przekonywania i pięknej wymowy istnieje od zarania świata, od czasów kiedy człowiek posługuje się językiem. W czasach starożytnych nazywano ją sztuka wymowy – retoryka. W języku greckim reo oznacza celowe , piękne i stosowne mówienie, zaś retor to mówca i nauczyciel wymowy.
W Grecji retoryka stanowiła podstawowy przedmiot nauczania, uczyli jej już wędrowni nauczyciele, sofiści. W Rzymie nazywano ją ars bene dicendi, co oznaczało sprawne przemawianie, wypowiadanie się. W średniowieczu retoryka była uważana za jedną z trzech (obok gramatyki i dialektyki)podstawowych nauk wyzwolonych (dziś to określenie odnosimy do nauk humanistycznych). Do XVIII wieku retorykę postrzegano jako niezbędną umiejętność każdego wykształconego człowieka.
Ucząc retoryki wpajano umiejętności:
- komponowania wypowiedzi,
- wysuwania argumentacji,
- „układania” właściwego przedstawianych argumentów i wniosków,
- przedstawiania swego wywodu pięknym, poprawnym językiem.