Marian Witold Gombrowicz
Pseudonimy: Alejandro Jorge (w języku hiszpańskim), Zdzisław Niewieski (powieści w odcinkach w gazetach codziennych)
(4 sierpnia 1904, Małoszyce k/Opatowa- 24 lipca 1969, Vence, Francja)
Jeden z najwybitniejszych pisarzy XX wieku.
Powieściopisarz, nowelista, eseista i dramaturg, z pochodzenia ziemianin herbu Kościesza.
Jego twórczość ma charakter groteskowy, jest polemiczna i prześmiewcza w stosunku do narodowych mitów, krytykuje moralne konwenanse i obłudę polskiego społeczeństwa. Ma także wymiar uniwersalny i ponadczasowy, pokazuje dramat człowieka zderzonego ze współczesnym światem.
Absolwent prawa na UW oraz filozofii i ekonomii w Paryżu.
Debiut w XX międzywojennym tomem opowiadań „Pamiętnik z okresu dojrzewania” (1933).
W sierpniu 1939 wybrał się w podróż do Argentyny, gdzie zastał go wybuch II wojny światowej. Pozostał tam o 1963 roku.
Później zamieszkał na południu Francji w Vence koło Nicei. Tam tez mieszkał do końca swego życia. Emigracja czyniła starania o Nagrodę Nobla dla twórcy, ale te zabiegi przerwała jego śmierć.
Sławę przyniosła mu powieść „Ferdydurke” (1937) oraz tłumaczenia i realizacje teatralne jego dramatów, wystawianych na scenach między innymi Francji, Niemiec, Szwecji.
Posługiwał się parodią i groteską.
Wybrana twórczość:
- „Pamiętnik z okresu dojrzewania”, 1933
- „Ferdydurke”, 1937,
- „Trans-Atlantyk. Ślub”, 1953,
- „Dziennik 1953-1956”, 1957,
- „Bakakaj”, 1957,
- „Iwona księżniczka Burgunda”, 1958,
- „Pornografia”, 1960,
- „Dziennik 1957-1961”, 1962,
- „Kosmos”, 1965,
- „Dziennik 1961-1966. Operetka”, 1966,
- „Rozmowy z Gombrowiczem”, 1969.