Ars moriendi, z łac. sztuka umierania, gatunek średniowiecznej literatury religijnej, który obejmował utwory opisujące dobrą śmierć, a także wskazówki jak umrzeć, by być zbawionym, a nie potępionym. Sztuki umierania propagowały „teologię na co dzień”, wykorzystując drzeworyty pokazujące modelowe zachowania człowieka dążącego do zbawienia, gatunek ten był popularny w barokowym kaznodziejstwie.