- Utwór ze zbioru „Anka” z 1956 roku.
- Gatunkowo jest to tren.
- Składa się z 3 zwrotek, o nierównej liczbie wersów.
- Ta nieregularność jest zamierzona, wprowadza niepokój.
- Występują rymy dokładne, parzyste, żeńskie.
- Wspomniany niepokój jest ściśle powiązany z tematem wiersza, a jest nim cierpienie po śmierci dziecka.
- Nadawca wypowiedzi jest strapiony poeta-ojciec, odbiorcą = zmarła córka.
- Warto wiedzieć, że Anna zmarła jako młoda kobieta, uległa zaczadzeniu podczas wspólnego wyjazdu z ojcem do Kazimierza Dolnego nad Wisłą.
- Nastrój utworu jest pełen baśniowości, tajemniczości, a jednocześnie ogromnego smutku.
- Zmarła córka „pojawia” się w wyobraźni poety, a realnie wciela się jako duch w firankę.
- Obraz jest fantastyczny, ale ból i cierpienie wyjątkowo autentyczne.
- Poeta zastosował środki artystyczne, m. in. epitety (np. „biała firanka”), porównania (np. „firanka … jak Anka w trumnie”0, powtórzenia (np.”jak miło, jak miło”), apostrofę (np.”O! pokaż mi się od tamtej strony!”), pytanie retoryczne (np. „Czy tyś tu była?”).
Otworzyłem okno, a firanka
pofrunęła ku mnie,
jak Anka
w trumnie.
Biała firanka, błękitne zasłony,
zaszeleściło…
O! pokaż mi się od tamtej strony!
Jesteś? Jak miło!….
Jak miło… jak miło… jak strasznie,
moja miła…
Ja już chyba nie zasnę…
Firanka? … Czy tyś tu była?