- Wiersz z gatunku liryki refleksyjnej.
- Ma formę wypowiedzi lirycznej.
- Tematem jest bezradność wobec ubóstwa, samotności, bezdomności drugiego człowieka.
- Wiersz jest smutny, przygnębiający, ale doskonale obrazuje współczesność życia.
- Poeta cierpi z powodu niemocy, mimo chęci pomocy.
- Nadawca wypowiada się w pierwszej osobie, co pozwala sądzić, że mówi to autor.
- Wiersz ma silny wydźwięk społeczny, jest głosem protestu przeciw niesprawiedliwości społecznej.
- W utworze spotkamy środki stylistyczne, m. in. kolokwializmy (np. 'dziadek”, „łachmany”), przenośnie (np. „uważa dworzec za dom, ktory słyszy, czuje, myśli”).
Co mogę zrobić
dla:
tego dziadka co siedzi
przy koszu na śmieci
czekającego na ostatni tramwaj,
który spóźnia się
dla:
tego obolałego łachmana
który uważa dworzec za dom
który słyszy, czuje, myśli
twarz ożywia się na chwilę
kiedy wkładam do ręki
trochę ciepła.