Bułat Szałwowicz Okudżawa
(9 maja 1924, Moskwa, Rosja – 12 czerwca 1997, Clamart, Francja)
Rosyjski poeta, prozaik, kompozytor ballad, pieśni lirycznych i satyrycznych, dramaturg, bard.
Ociec był Gruzinem, matka Ormianką, oboje zwolennikami bolszewizmu, ponieśli za to karę ojca został rozstrzelany w 1937 roku, matka spędziła 18 lat w łagrze, dlatego wychowywała jego i brata babcia.
W okresie II wojny światowej przerwał naukę i wstąpił jako ochotnik do wojska, w 1942 trafił na front, gdzie kilkakrotnie został ranny.
Po zakończeniu działań wojennych pracował fizycznie, uzupełniając eksternistycznie naukę. Ukończył filologię w Tbilisi, później pracował jako nauczyciel koło Kaługi.
Debiutował na łamach wydawnictwa „Leninowski sztandar”(1950).
W 1956 powrócił do Moskwy, zaczął wówczas śpiewać swoje wiersze, akompaniując sobie na gitarze.
Tworzył w obawie przed cenzurą teksty historyczne, światową sławę zdobył jako poeta i bard.
Przyjaźnił się z Agnieszką Osiecką.
W Polsce popularny i lubiany.
Wybrana twórczość:
Liryka
- „Wyspy”(1959),
- „Wesoły dobosz” (1965),
- „Marzec wielkoduszny” (1967),
- „Arbat, mój Arbat” (1967),
- „Poświęcam wam” (1988).
Proza
- „Jeszcze pożyjesz” (1961),
- „Kieszonkowe przygody” (1971),
- „Wędrówki dyletantów” (1979).