Polska kolęda o melodii kołysanki. Autor słów i melodii jest anonimowy, wiadomo tylko, że utwór powstał na początku XVIII wieku. Często zamieszczano go w osiemnastowiecznych rękopisach, a później w dziewiętnastowiecznych drukach. Pieśń ta była bardzo popularna zwłaszcza w klasztorach żeńskich. Melodię kołysanki podają rękopisy karmelitańskie, a także cztery rękopisy franciszkanek. Różnią się one nieznacznie od śpiewanej dzisiaj głównie pod względem rytmicznym. Wersja popularna obecnie prezentowana jest zgodnie z zapisem ks. Michała Marcina Mioduszewskiego w Pastorałkach i kolędach z 1843 roku.
Tekst kolędy podają wszystkie pozostałe rękopisy karmelitanek. W Kantyczce Chybińskiego nosi ona tytuł Panna Najświętsza Synaczka swego najmilszego uprzejmie śpiewając lula. Zapis pojawia się także w Kancjonale Gąsiorowskiej z 1754 roku liczy sobie 8 lub nawet więcej zwrotek.
Najstarszy zachowany rękopis, pochodzący z początku XVIII wieku, znajduje się w zbiorach Biblioteki Jagiellońskiej pod tytułem „Zabawa przy nowonarodzonym Panu Jezusie, przez nabożne i wesołe śpiewanie, które dusza nabożna ma wyprawiać tuląc i zabawiając dziecinę płaczącą, nowonarodzonego Pana Jezusa”.
Gdy śliczna Panna Syna kołysała,
Z wielkim weselem tak Jemu śpiewała.
Li li li li laj, moje Dzieciąteczko, } 2x
Li li li li laj, śliczne Paniąteczko.}BIS 2x
Wszystko stworzenie, śpiewaj Panu swemu,
Pomóż w radości wielkiej sercu me-mu.
Li li li li laj, wielki Królewiczu, } 2x
Li li li li laj, niebieski Dziedzicu!}BIS 2x
Sypcie się z nieba, liczni aniołowie,
Śpiewajcie Panu, Niebiescy duchowie
Li li li li laj mój wonny kwiateczku,} 2x
Li li li li laj w ubogim żłóbeczku } BIS 2x
Cicho wietrzyku, cicho południowy,
Cicho powiewaj, niech śpi Panicz nowy,
Li li li li laj, mój wdzięczny Synaczku, 2x
Li li li li laj, miluchny Robaczku. 2x