- Czas oraz przeciętna szybkość, z jaką wymawia się głoski, sylaby czy całe wyrazy.
- Iloczas, podział głosek lub sylab na wymawiane długo lub krótko, różniące sie czasem trwania.
- Służy rytmizacji, stanowi również dowód zaangażowania i emocji mówiącego.
- W języku staropolskim zaznaczano go podwójny zapisem litery (np. paan).
- Z czasem różnice iloczasowe ulegały zatarciu, w konsekwencji zanikły, dawne długie samogłoski zamieniły się w pochylone (ścisnione), zaznaczane w piśmie za pomocą kreski nad literą.
Pozostałością iloczasu w języki współczesnym są oboczności samogłoskowe, np.
- o:ó [wozy:wóz, doły:dól],
- ę:ą [ dęby: dąb, zęby: ząb].
Zjawisko iloczasu cechuje wiele języków, np. język czeski czy niemiecki.