- Stanowią doskonały przykład romantycznego postrzegania świata.
- Powstawały na przestrzeni wielu lat.
- Składają się z kilku części, a ich numeracja nie odpowiada ani chronologii dramatycznych zdarzeń, ani kolejności powstawania.
- Czas powstania części II i IV to lata 1820-1823.
- Określa się je jako „Dziady” wileńsko-kowieńskie, bo tam powstawały.
- Wydane też zostały w Wilnie w II tomie „Poezji” Mickiewicza.
- Treść ich zdeterminowała śmierć matki poety i nieszczęśliwa miłość do Maryli Wereszczakówny.
- III część „Dziadów” powstała w 1832 roku w Dreźnie, stąd nazwa drezdeńskie.
- Wpływ na ich powstanie miał upadek powstania listopadowego.
- Część I, niewydana za życia Mickiewicza, nazwana „Widowisko” pozostałe niedokończona.
- Wspólny dla wszystkich części dramaty jest motyw dziadów, ludowych, pogańskich, rytuałów białoruskich, związanych z kultem zmarłych.
- „Dziady” kowieńsko-wileńskie i drezdeńskie łączy główny bohater – Gustaw, ktory w Prologu do III części dramatu przeobraża się w Konrada, co dzieje się w noc przed Zaduszkami.
- W te samą noc rozpoczyna sie także II część „Dziadów”.