Andrzej Bursa
(21 marca 1932, Kraków -15 listopada 1957, Kraków)
Poeta, prozaik, dramaturg, dziennikarz.
Pochodził z rodziny inteligenckiej, odmienne poglądy polityczne rodziców (ojciec komunista) były przyczyną rozwodu rodziców, a także konfliktu syna z ojce,.
Zaliczany do pokolenia „Współczesności”.
W okresie okupacji słuchacz tajnych kompletów.
Debiut „Życiu Literackim ” wierszem „Głos w dyskusji o młodzieży” (1954).
Współpracował z teatrem Tadeusza Kantora „Cricot 2”, kabaretem „Piwnica pod Baranami”, aktywnie uczestniczył w życiu literackim Krakowa.
Przeszedł do historii polskiej literatury jako poeta przeklęty, buntownik, protestujący przeciw zakłamaniu ludzi i systemu politycznego, patetycznym gestom i sztuce obojętnej na problemy współczesnego młodego człowieka.
Prowokator, używający brutalnym przedstawieniem czy cynicznym sarkazmem w celu weryfikacji obiegowych opinii i ocen.
Poszukiwacz istoty człowieczeństwa i prawdy o wolności.
Określany był mianem „poety przeklętego”, czy twórcy przekraczającego normy obyczajowe, moralne, niekiedy prawne.
Przyczyną śmierci była wrodzona wada serca, a nie powtarzana obiegowo informacja o śmierci samobójczej.
Za życia opublikował zaledwie kilka wierszy, zaczęły się ukazywać od 1954.
Debiutancki tomik „Kat bez maski” odrzucony został w 1957 roku przez wydawnictwo.
Dopiero po owianej legendą śmierci (podejrzewano samobójstwo) przyjaciele doprowadzili do wydania zbioru „Wiersza” (1958).
W 1958 roku został też pośmiertnie nagrodzony za debiut poetycki na II Festiwalu Młodej Poezji Polskiej w Poznaniu.
Bibliografia (wybrana):
- „Utwory wierszem i prozą”, 1969, 1973, 1982.
- „Poezje wybrane”, 1977.
- „Luiza” i inne utwory, 1988.