- Wiersz z gatunku fraszek.
- Utwór liczy zaledwie 2 wersy, liczące po 11 sylab.
- Po 5 sylabie znajduje się średniówka.
- Osoba mówiąca w wierszu nie jest znana.
- Jest jednak doskonałym obserwatorem życia ludzkiego.
- Przemawia niejako w imieniu wszystkich ludzi (np. żądamy).
- Zwraca się bezpośrednio do starości w formie apostrofy.
- Stary, dojrzały człowiek otoczony jest szacunkiem, kojarzy się ponadto z mądrością i doświadczeniem.
- Młodzi pragną być szybko dorosłymi.
- Pogląd ten zmienia sie wówczas, gdy nadchodzi starość.
- Wówczas to zaczynają się narzekania.
- Jak więc widać każdy wiek ma swoje wady i zalety.
- Poeta wykorzystał epitet (np. „biedna starość” i apostrofę (np. „Biedna starości wszyscy cię żądamy”).
- Każdy wers liczy 11 sylab, rymy żeńskie dokładne.
- Poeta zastosował także paradoks, sprzeczność ludzkich pragnień.
Biedna starości, wszyscy cię żądamy,
A kiedy przydziesz, to zaś narzekamy