Głównym zamierzeniem sztuki było silne oddziaływanie na odbiorcę, wywołanie u niego zaskoczenia, zdziwienia, olśnienia i oszołomienia, bowiem dla kultury baroku ważne było głębokie przeżycie i uzewnętrznienie uczuć. Różnorodność emocji, często wzajemnie sprzecznych, którym chciano dać wyraz w barokowych dziełach oraz ich wyjątkowe natężenie wymagały znalezienia nowych form artystycznych
Cechy architektury baroku to:
- monumentalność budowli,
- bogactwo i zawiłość form,
- dbałość o właściwe wkomponowanie budowli w otoczenie,
- rozwój sztuki projektowania ogrodów i parków.
Za arcydzieła architektoniczne baroku znawcy uznają:
- Bazylikę św. Piotra w Rzymie,
- Pałac wersalski pod Paryżem,
- Kościół św. Piotra i Pawła w Krakowie,
- Zespól pałacowy w Wilanowie.
W obrębie baroku wyodrębnił się styl rokoko, gdzie dominowały lekkie, wygięte profile, jasne kolory, mnóstwo zdobień (muszle, girlandy, kwiaty i liście). Tworzono przede wszystkim małe wiejskie i miejskie rezydencje, egzotyczne groty, urokliwe altany, a nawet specjalnie postarzane ruiny. Zachwycano się chińskimi i japońskimi elementami. Najbardziej charakterystyczne dla tego stylu są:
- Zespół pałacowy w Radzyniu Podlaskim,
- Pałac Sanssouci w Poczdamie.
Rzeźba stała się wszechobecna, używano jej bowiem do ozdobienia parków, fontann, tarasów, ogrodów, nagrobków lub wykorzystywano jako samodzielne pomniki. Tematy czerpano z mitologii i Biblii. Rzeźby tego okresu cechuje asymetria, podział kompozycji wzdłuż przekątnej, dynamika przedstawienia postaci.
Malarstwo też wprowadziło szereg nowości, stosowano:
- grę świateł,
- światłocień,
- kontrasty,
- szeroką kolorystycznie paletę barw (bogata kolorystyka).
Wszystkie te elementy miały wzmocnić dynamikę i ekspresję dzieł i głębokie emocje. Najczęściej obrazy były realistyczne, naturalistyczne, sceny rodzajowe i mitologiczne, pełne alegorii (portrety, pejzaże, martwe natury), zaś w dziełach religijnych wykorzystywano symbolizm i martyrologię.
Wybitni twórcy:
- Caravaggio,
- Diego Velazquez,
- Peter Paul Rubens,
- Rembrandt,
- Georges de La Tour.