Przepiękna pieśń piechoty funkcjonuje także pod tytułem „Szara piechota” oraz „Maszerują strzelcy, maszerują”. Powstała około 1918 roku i jest wyjątkowo popularna wśród utworów żołnierskich.
Trudno ustalić jej autorstwo, które przypisuje się Leonowi Łuskino, legioniście, w II RP szef Oddziału V Sztabu Generalnego WP, któremu niektórzy przypisują też autorstwo melodii. Inni jako autora tekstu wskazują Bolesława Lubicz-Zahorskiego. W jeszcze innych źródłach jako autora muzyki wskazuje się Józefa T. Klukowskiego, który melodię oparł na motywach rosyjskiej melodii wojskowej.
Pieśń przez kilkanaście lat nie była nigdzie publikowana drukiem, choć śpiewano ją w „całym wojsku”, ukazała się dopiero w „Śpiewniku strzeleckim” w 1933 roku.
Nie noszą lampasów lecz szary ich strój!
Nie noszą ni srebra, ni złota,
Lecz w szarym szeregu podąża na bój
Piechota, ta szara piechota.
Maszerują strzelcy maszerują
Karabiny błyszczą, szary strój,
A przed nimi drzewce salutują,
Bo za naszą Polskę idą w bój!
I idą, a w słońcu kołysze się stal,
Dziewczęta zerkają zza płota,
A oczy ich dumne utkwione są w dal,
Piechota, ta szara piechota.
Maszerują strzelcy maszerują
Karabiny błyszczą, szary strój,
A przed nimi drzewce salutują,
Bo za naszą Polskę idą w bój!
Nie grają im surmy, nie huczy im róg,
A śmierć im pod stopy się miota,
Lecz w pierwszym szeregu podąża na bój
Piechota, ta szara piechota.
Maszerują strzelcy maszerują
Karabiny błyszczą, szary strój,
A przed nimi drzewce salutują,
Bo za naszą Polskę idą w bój!