- Wiersz z gatunku liryki refleksyjnej.
- Pochodzi z tomu „Dopóki jeszcze” 1976.
- Składa się z 7 strof, o różnej ilości wersów.
- Nie ma rymów, a język przypomina gawędę (opis prozą).
- Tematem jest dom rodzinny, w zasadzie wspomnienia o nim, kiedy podmiot powraca do niego jako człowiek dorosły.
- Wspominany dom rodzinny stanowił kiedyś dla poety cały wszechświat.
- Są to niejako dwie perspektywy spojrzenia na dom rodzinny.
- Dla dziecka ten dom był całym światem (tu przebiegały równoleżniki i południki, dom okrążał słońce, wisiało nad nim niebo, był niejako stolicą świata, centralnym miejscem planety, kierowanym przez matkę).
- Jako dorosły w domu rodzinnym podmiot spędza wakacje, odnajdując wspomnienia dzieciństwa.
- Lata zmieniły spojrzenie na dom, rozumienie świata sięgnęło bardzo szeroko.
- Nastrój wiersza jest pogodny, pełen ciepła i miłości (zawiera bogactwo uczuć i wrażeń).
- Poeta wykorzystał wieloznaczne metafory i epitety.
dawna stolica świata
przez jego Wielką Izbę przebiegały
wszystkie równoleżniki i południki
dookoła niego krążyło słońce
odbijające się zimą niby w lusterku
w kuchennym piecu
nad domem wisiało niebo
pod domem
zakopane było piekło
wokół serdecznego palca mamy
obracała się cała planeta
dziś dom
to już tylko mała szkatułka dzieciństwa
z zabytkowymi rodzicami
odnajduję ją w każde wakacje
ukrytą między drzewami ogrodu.