- Utwór z gatunku liryki refleksyjno- filozoficznej.
- Składa się z 2 sześciowersowych strof.
- Wiersz napisany jest prostym, zrozumiałym językiem, bez środków artystycznych.
- Tematem są rozważania o wierze.
- Odbiorcą utworu jest każdy czytelnik.
- Podmiotem lirycznym jest osoba myśląca, skłonna do refleksji, mająca dylematy.
- Nie chce nikogo uczyć, przedstawia jedynie swoje poglądy.
- Uważa, że wiara wypływa ze zrozumienia naturalnego porządku świata, gdzie wszystko co istnieje jest konieczne i dobre, bo w tym celu zostało stworzone.
- Nawet złe rzeczy maja swój sens, tylko trzeba to zrozumieć i umieć wytłumaczyć.
Wiara jest wtedy, kiedy ktoś zobaczy
Listek na wodzie albo krople rosy
I wie, że one są – bo są konieczne.
Choćby się oczy zamknęło, marzyło,
Na świecie będzie tylko to, co było,
A liść uniosą dalej wody rzeczne.
Wiara jest także, jeżeli ktoś zrani
Nogę kamieniem i wie, że kamienie
Są po to, żeby nogi nam raniły.
Patrzcie, jak drzewo rzuca długie cienie,
I nasz, i kwiatów cień pada na ziemie:
Co nie ma cienia, istnieć nie ma siły.