Grecki epos bohaterski, wraz z „Odyseją” przypisywany Homerowi. Powstał w Grecji około VIII wieku p.n.e. Liczy 15537 wierszy (heksametrów), podzielonych przez uczonych aleksandryjskich na 24 księgi (pieśni). Utwór nawiązuje do mitu o wojnie trojańskiej, Homer przedstawia 49 dni z dziesiątego roku wojny, którą Grecy, dowodzeni przez Agamemnona, prowadzili z Trojanami. Jej powodem było porwanie przez Parysa (trojańskiego królewicza) pięknej Heleny, żony Menelaosa, władcy Sparty.
„Iliada” przedstawia epizod wojny trojańskiej, ilustrując przyczyny, przebieg i skutki gniewu Achillesa. Ten najdzielniejszy z dzielnych odmawia udziału w walce, czym sprowadza na Greków liczne nieszczęścia. Powodem jego gniewu było odebranie mu branki Bryzeidy, a później tragiczny pojedynek Hektora (syna króla Troi – Priama) z Patroklesem, w trakcie którego ponosi śmierć Strata przyjaciela skutkuje powrotem Achillesa do walki i pojedynku z Hektorem.
Zabija Hektora, co powoduje, że do obozu wrogów przybywa sam król Priam, prosząc o zwrot ciała syna. Wzruszony słowami i odwagą króla Achilles zezwala na pochówek swego przeciwnika.
Obaj bohaterowie – Achilles i Hektor – to rycerze wyjątkowo odważni, nieugięci, ambitni, żadni sławy, mężni, a jednocześnie zapalczywi i namiętni. Obaj sa obdarzeni nadludzką siłą, ale też i urodą. Właściwie sami nie decydują o swym losie, bowiem wplątało się w ich życie fatum i bogowie, którzy sprzyjają swym ulubieńcom, szkodząc przeciwnikowi.
Homer w „Iliadzie” przedstawił panoramiczny obraz wojny, mamy wiec bohaterów, pojedynki, opis religii, obyczajów i porządku społecznego. Świat realny (opisy sytuacji, wydarzeń, sceny batalistyczne, śmierć bohaterów) przenika fantastyka i niezwykłe przedstawienie emocji i uczuć bohaterów.
Styl „Iliady” jest patetyczny, poważny i podniosły, nazywany nieraz wysokim, charakterystycznym dla bohaterskich pieśni. Utwór Homera znajduje się na wysokiej pozycji kanonu światowego dziedzictwa.