- Literatura dydaktyczna obejmuje utwory zawierające uniwersalne prawdy, pouczenia, przestrogi moralne, ideaty i wzorce do naśladowania.
- Alegoria, karykatura, ironia to wykorzystywane formy przez artystów, którzy chcieli „uczyć” odbiorcę i poprawiać świat.
- Krytyce poddawano to, coo według ideałów danej epoki należało zmienić..
- Odmianą takiej literatury jest literatura parenetyczna, moralistyczna, tendencyjna, przykładem może być „Złota legenda” Jakuba de Voragine.
- Skrajną postacią dydaktyzmu jest moralizatorstwo.
- Typowe gatunki dydaktyczne to:
- legenda (np. „Legenda o św. Aleksym),
- bajka (np. „Bajki Ezopa”),
- poemat dydaktyczny (np. „Prace i dnie Hezjoda”),
- moralitet (np. „Everyman”),
- przypowieść (np. „Żywot Józefa” Mikołaja Reja),
- utopia, dialog filozoficzno-polityczny (np. „Miasto słońca” Tomasza Campanelli),
- satyra (np. Pijaństwo” Ignacego Krasickiego),
- poemat heroikomiczny („M0nachomachia, czyli Wojna mnichów” Ignacego Krasickiego).
- Szczególny jej rozkwit nastąpił w epoce oświecenia (XVIII wiek).