- Wiersz z gatunku liryki miłosnej, refleksyjnej.
- Składa się z 5 strof po 4 wersy.
- Rymy przeplatane (z wyjątkiem 1 strofy).
- Wiersz ma sentymentalny nastrój.
- Podmiotem lirycznym jest zakochany mężczyzna.
- Używa czasowników w czasie przeszłym, co dowodzi, że historia przedstawiona jest już przeszłością.
- Przedstawia uczucia i swój stosunek do miłości.
- Tytułowy „żal” odnosi ię do utraty uczucia, kochanej osoby, minionych pięknych wspomnień.
- Poeta wykorzystał epitety (np. „proste słowa”), przenośnie (np. „Serce me trzymał w uwięzi twój fiołkowy wzrok”), porównania (np. ” bez tak pachniał jak bez”).
- Można go czytać samodzielnie lub posłuchać w wersji śpiewanej.
- Cudny utwór!
Gdy cię spotkałem raz pierwszy,
Mokre pachniały kasztany,
Zbyt długo mi w oczy patrzałaś —
Ogromnie byłem zmieszany.
Pod mokre płaty gałęzi
Szedłem za tobą w krok.
Serce me trzymał w uwięzi
Twój fiołkowy wzrok.
Dawno zużyte słowa
Wróciły do mnie znów
I zrozumiałem od nowa
Znaczenie prostych słów.
I tak się jakoś stało,
Że bez tak pachniał — jak bez,
I słowo „pachnieć” pachniało,
I łzy były pełne łez.
Tęsknota, słowo zużyte,
Otwarło mi swoją dal…
Jak różne są rzeczy ukryte
W króciutkim wyrazie: żal.