Barok [motywy poezji tego okresu]

MIŁOŚĆ

  • Jan Andrzej Morsztyn, „Do trupa” (zespolenie  motywu miłości i śmierci).
  • Jan Andrzej Morsztyn, „Cuda miłości” (miłość jako ogień, powodujący ból i cierpienie).
  • Daniel Naborowski, „Do Anny”  (kontrast przemijania między rzeczami materialnymi a ponadczasową miłością, nieprzemijającym uczuciem).
  • Mikołaj Sęp Sarzyński, „O nietrwałej miłości rzeczy tego świata”, sonet V (miłość do Boga jako najwyższa wartość, niezdrowe przywiązania do rzeczy materialnych, ciężko kochać i nie kochać).

ŚMIERĆ

  • Jan Andrzej Morsztyn, „Do trupa” (połączenie  motywu miłości i śmierci).
  • Daniel Naborowski, „Krótkość żywota” (świadomość przemijania, zbliżania się do śmierci, już od chwili urodzenia).
  • Daniel Naborowski, „Cnota grunt wszystkiemu” (kto żyje w cnocie zdobywa  sławę i osiąga prawdziwą, wielką wartość,).

PRZEMIJANIE

  • Mikołaj Sęp Sarzyński, „O nietrwałej miłości rzeczy tego świata” (rozdarcie wewnętrznego człowieka, przemijające, nietrwałe i pozorne wartości).
  • Daniel Naborowski, „Krótkość żywota” (obraz upływającego czasu, przemijanie ludzkich pokoleń, tak jak mijanie  godziny za godziną).
  • Daniel Naborowski, „Marność” (przemijanie i nietrwałość rzeczy doczesnych , nieustanna zmiana, przechodzenie, stawanie się przeszłością, historią).
  • Daniel Naborowski, „Do Anny” (oprócz motywu miłości jest refleksja nad ulotnością chwili, przemijaniem wszystkiego na świecie).