Julian Kawalec
(11 października 1916, Wrzawy k/Sandomierza – 30 września 2014, Kraków)
Powieściopisarz, nowelista,dziennikarz, poeta.
Autor słuchowisk radiowych, utworów dramatycznych i licznych opracowań.
Jego twórczość to odbicie wiejskiego pochodzenia.
Syn małorolnych chłopów, ukończył pięć klas wiejskiej, absolwent ośmioklasowego Gimnazjum Humanistycznego w Sandomierzu.
Maturzysta rocznika 1935, student UJ (polonistyki), przerwanej ze względu na wojnę. Ukończył je po wojnie (bez mgr).
Działacz ruchu ludowego, organizator tajnego nauczania w stronach rodzinnych, poszukiwany przez gestapo.
Korespondent wojenny w ostatnim okresie wojny.
Debiut opowiadaniem „Śmierć Barki” (948) opublikowanym w „Echu Krakowa”.
Za właściwy literacki debiut uważany jest tom opowiadań „Ścieżki wśród ulic (1957).
Członek Związku Literatów Polskich, międzynarodowej organizacji pisarzy PEN-CLUB i Stowarzyszenia Kultury Europejskiej SEC.
Tłumaczony na ponad 20 języków.
WYBRANA TWÓRCZOŚĆ:
- „Blizny” 1960,
- „Zwalony wiąz” 1962,
- „Ziemi przypisany” 1962,
- „Tańczący jastrząb” 1964,
- „Przepłyniesz rzekę” 1973,
- „Oset” 1977,
- „Pierwszy białoręki” 1979,
- „Nie będzie czasu na strach” 1980,
- „Ukraść brata” 1982
- „W gąszczu bram” 1989,
- „Gitara z rajskiej czereśni” 1990,
- „Kochany smutek” 1992,
- „Te dni moje” 1995.