- Wiersz z gatunku liryki refleksyjnej.
- W wierszu nie ma rymów i znaków przestankowych (wiersz biały).
- Tematem wiersza jest tytułowa nieśmiałość.
- Mnóstwo w utworze przenośni opisujących ten stan.
- Utwór w zasadzie w całości jest zapisem emocji (uczuć).
- Lekiem na ten niezwykły stan nieśmiałości jest inny człowiek, który może zaofiarować łagodność, wyciszenie i aprobatę.
- Środki artystyczne to miedzy innymi epitety (np. „ciepły klimat”), przenośnie (np. „oczy przestraszone świerszcze chowają się w szparach podłogi”), porównania (np. dłonie
latają w powietrzu jak płochliwe jemiołuszki).
Na dźwięk
zimnego głosu
oczy
przestraszone świerszcze
chowają się
w szparach podłogi
albo w pudełeczkach
powiek
Dłonie
latają w powietrzu
jak płochliwe jemiołuszki
Wśród obcych spojrzeń
słowa
to nieporadne gołe
szczeniaki
I żadne antybiotyki
tylko ciepły klimat
głosu miękkiego
jak żółty puch
małych kurcząt