- Wiersz z gatunku liryki refleksyjnej.
- Składa się z trzech czterowersowych strof.
- Ma budowę regularną, jest to jedenastozgłoskowiec, ze średniówką po piątej sylabie.
- Rymy są parzyste, dokładne, żeńskie, krzyżowe.
- Kompozycja utworu to jedno bardzo rozbudowane, wielokrotnie złożone zdanie, zaczynające się słowami „Ten, ktory…”, po nich następuje określenie postawy stanowiącej opokę braterstwa między ludźmi.
- Drugie (ostatnie zdanie) to podsumowanie idei wiersza „Jest człowiekiem”.
- Własnie w tym ostatnim zdaniu ujawnia się podmiot lityczny, można go utożsamić z poetą.
- Adresatem jest każdy czytelnik utworu.
- Wiersz jest protestem przeciwko nienawiści.
- W wierszu występują powtórzenia (np. „Ten… ten, Ten jest… jest”), wyliczenia (np. „Ten, co o własnym kraju zapomina, bratem się czuje Jugosłowianina”), epitety (np. „”lud norweski”), przenośnie (np. „serce swe otwiera”).
Ten, co o własnym kraju zapomina.
Na wieść, jak krwią opływa naród czeski,
Bratem się czuje Jugosłowianina,
Norwegiem, kiedy cierpi lud norweski,
Z matką żydowską nad pobite syny
Schyla się, ręce załamując żalem,
Gdy Moskal pada – czuje się Moskalem,
Z Ukraińcami płacze Ukrainy,
Ten, który wszystkim serce swe otwiera,
Francuzem jest, gdy Francja cierpi, Grekiem –
Gdy naród grecki z głodu obumiera,
ten jest z ojczyzny mojej. Jest człowiekiem