Eugenio Montale
(12 października 1896, Genua, Włochy – 2 września 1981, Humanitas San Pio X, Mediolan, Włochy)
Włoski poeta, krytyk literacki, eseista, polityk, tłumacz.
Marzył, by zostać śpiewakiem operowym, uczył się w tym kierunku.
Czołowy przedstawiciel poezji hermetycznej.
Walczył w I wojnie światowej.
Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 1975.
Jego twórczość poetycka została wydana w kilku zbiorach kunsztownej liryki refleksyjnej, napisanej pięknym, niestety trudnym językiem.
W swej twórczości stawał w obronie godności ludzkiej, analizował sens istnienia człowieka.
Demonstrował obawy o losy współczesnego świata, był zadeklarowanym antyfaszystą.
Tłumaczył na język włoski, m. in.:
- M. Cervantesa,
- W. Szekspira,
- Th. S. Eliota,
- P. Corneille’a i innych.
WYBRANA TWÓRCZOŚĆ:
- „Skorupy mątwy” 1925,
- „Okazje” 1939,
- „Faszyzm i literatura” 1945,
- „Burza i inne wiersze” 1956,
- „Satura” 1962-70,
- „Xenia” 1963,
- „Zeszyt z czterech lat” 1977,
- „Inne wiersze” 1980,
- „Poezje wybrane” 1987.