- Wiersz z gatunku liryki opisowo-refleksyjnej.
- Utwór ciągły, bez podziału na zwrotki.
- Sur le pont d’Avignon — tytuł francuskiej wesołej piosenki opowiadającej o tańcach na moście w Awinionie.
- Utwór bez odniesienia do tematyki wojennej, mimo że poeta napisał ten wiersz podczas pobytu w szpitalu w 1941 roku.
- Składa się niejako z impresjonistycznych obrazów (z dźwięków, barw i światła).
- podmioty liryczny wygłasza monolog, budując w nim wymarzony świat, pełen cudowności i ulotności.
- Utwór bez podziału na strofy, z wersami różnej długości.
- Poeta wykorzystał różne środki artystyczne, m. in. epitety (np. „panowie niewidzialni”), porównania (np. „jak promień- naprężony ton”), metafory (np. „anemiczne pączki ciszy”), synestezje, czyli przypisywanie wrażeń jednego zmysłu drugiemu zmysłowi (np.”wyblakłe nutki”).
Ten wiersz jest żyłką słoneczną na ścianie
jak fotografia wszystkich wiosen.
Kantyczki deszczu wam przyniosę —
wyblakłe nutki w nieba dzwon
jak wody wiatrem oddychanie.
Tańczą panowie niewidzialni
«na moście w Awinion».
Zielone, staroświeckie granie
jak anemiczne pąki ciszy.
Odetchnij drzewem, to usłyszysz
jak promień — naprężony ton,
jak na najcieńszej wiatru gamie
tańczą liściaste suknie panien
«na moście w Awinion».
W drzewach, w zielonych okien ramie
przez widma miast — srebrzysty gotyk.
Wirują ptaki płowozłote
jak lutnie, co uciekły z rąk.
W lasach zielonych — białe łanie
uchodzą w coraz cichszy taniec.
Tańczą panowie, tańczą panie
«na moście w Awinion».