- Utwór z cyklu „Sonety do Laury”.
- Typowa budowa dla sonetu ((2 zwrotki czterowersowe, 2 trzywersowe).
- Napisany jedenastozgłoskowcem.
- Tematem jak całego cyklu jest miłość.
- Podmiot liryczny jest tożsamy z poetą.
- Odbiorcą jest ukochana Laura.
- Poeta przedstawia rozterki i wątpliwości miłosne.
- Opisując swój stan uczuciowy używa pytań retorycznych.
- Ilustruje zmienne nastroje człowieka zakochanego.
- Dla niego miłość i człowiek zakochany to metafora żeglarz, miotanego czasem sprzecznymi uczuciami przez „huragan” wydarzeń i emocji.
- Pojawiają się oksymoronu (np. „śmierć żywa”, „radosna rozpacz”), pytania retoryczne (np. „Cóż ja czuję?”), przenośnie (np. „w zimie żar pali, w lecie mróz mnie chłodzi”).
Jeśli to nie jest miłość – cóż ja czuję?
A jeśli miłość – co to jest takiego?
Jeśli rzecz dobra – skąd gorycz, co truje?
Gdy zła – skąd słodycz cierpienia każdego?
Jeśli z mej woli płonę – czemu płaczę ?
Jeśli wbrew woli – cóż pomoże lament ?
O śmierci żywa, radosna rozpaczy,
Jaką nade mną masz moc! Oto zamęt .
Żeglarz, ciśnięty złym wodom dla żeru,
W burzy znalazłem się podarłszy żagle,
Na pełnym morzu, samotny, bez steru.
W lekkiej od szaleństw, w ciężkiej od win łodzi
Płynę nie wiedząc już sam, czego pragnę,
W zimie żar pali, w lecie mróz mnie chłodzi.