Wacław Borowy
(ps. Piotr Szary, Titwillow)
(19 maja 1890, Tuszyn, Łódzkie -16 października 1950, Warszawa)
Historyk literatury, krytyk literacki, eseista.
Absolwent gimnazjum w Warszawie, student polonistyki we Lwowie i Krakowie.
Pracę doktorską obronił, w 1914 (monografia Ignacego Chodźko – artyzm i umysłowość).
Zajmował się zwłaszcza literaturą XVIII wieku i okresu romantyzmu.
Wykładowca warszawskich gimnazjów, archiwista, wicedyrektor Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego, radca w Departamencie Sztuki Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, założyciel Klubu Literackiego i Naukowego, członek Polskiego PEN Clubu.
Wykładowca literatury pięknej w Londynie, we Lwowie, Krakowie, Warszawie.
Redaktor wydawnictwa „Biblioteka Narodowa”, działającego w okresie okupacji konspiracyjnie , chronił i zabezpieczał księgozbiory Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego., pracował w redakcji „Teatru” i „Pamiętnika Literackiego”.
Po wojnie (1945/46) zorganizował Seminarium Historii Literatury Polskiej, którym kierował aż do śmierci.
Autor (wydawnictwa wybrane):
- „O wpływach i zależnościach w literaturze”, 1921,
- „Od Kochanowskiego do Staffa”, 1930.
- „Kamienne rękawiczki:, 1932,
- „O poezji polskiej w wieku XVIII”, 1948,
- „O poezji Mickiewicza”, 1958,
- „O Żeromskim”, 1960,
- „O Norwidzie”, 1960.