Aleksander Brückner
(29 stycznia 1856, Brzeżany, Ukraina -24 maja 1939, Berlin, Niemcy)
Filolog, slawista, historyk literatury. Edytor i wydawca.
W kręgu jego zainteresowań był także język i kultura.
Był wyjątkowym erudytą, śmiało formułował hipotezy naukowe.
Odbywał podróże badawcze poszukując „starożytności słowiańskich” w bibliotekach Petersburga, Warszawy, Krakowa, Lwowa, Gdańska, Królewca.
Odkrył zabytki kultury języka, w tym fragmenty „Kazań świętokrzyskich” (1891).
Stworzył około 1800 opracowań związanych z historią literatury staropolskiej, słowiańskiej, języka polskiego.
Poruszał tematy:
- pogańskich wierzeń słowiańskich,
- średniowiecznej poezji polskiej i łacińskiej,
- historii piśmiennictwa,
- życia i twórczości, m. in. Mikołaja Reja, Juliusza Słowackiego,
- historii polskich różnowierców,
- ogólnie religioznawstwa.
Autor (wybrane opracowania):
- „Słownika etymologicznego języka polskiego (1926 – 1927),
- „Dzieje kultury polskiej” (1930),
- „Encyklopedii staropolskiej” (1939)