Tadeusz Kubiak
( 16 maja 1924, Warszawa – 3 czerwca 1979, Belgrad, Serbia)
Poeta, satyryk, autor utworów dla dzieci i słuchowisk radiowych.
Absolwent Gimnazjum im. Joachima Chreptowicza w Ostrowcu Świętokrzyskim.
Ukończył folologię polską w Warszawie i Krakowie.
Związany w wydawnictwami „Pokolenia” i „Po prostu”.
Działał w podziemiu podczas okupacji.
Pracownik redakcji literackiej Polskiego Radia.
Debiut zbiorem poezji „Słowo pod żaglem” (1948)
Zmarł nagle na zawał w Serbii, miał tam wydać swoją poezję.
Wybrana twórczość:
- „Karuzela” 1957,
- „Taka sobie muzyka” 1965,
- „Piąta twarz Światowida” 1966,
- „Tańczące konie” 1068,
- „Wiosenny deszcz” 1971,
- „Wierzby polskie” 1971,
- „Wiersze i obrazy” 1973,
- „Wzajemność” 1974,
- „Od słowa do sowa” 1978,
- „Srebrna dziewczyna” 1979.