- Utwór niezwykle zwięzły, lapidarny.
- Składa się z zaledwie 5 wersów.
- Cztery mają jednakową liczbę sylab (130, a ostatni tylko dwie.
- Jest to pytanie retoryczne podmiotu lirycznego w celu pobudzenia czytelnika do refleksji.
- Wyraża tęsknotę za odchodzącym latem.
- W przyrodzie panuje pora zbiorów.
- Podmiot liryczny opisuje pola i łąki, ktore uginają się wprost od bogactwa plonów.
- Elementy nadchodzącej jesieni ukazane w wierszu: zbiory owoców, zbiory zboża, ziaren pełne stoły wielkich zapasów, bukiety szeleszczących kwiatów, spichrze pełne zboża, młócenie zboża, powrót do szkoły.
- W wierszu znajdziemy epitety (np. „ciężkie kosze”, wyrazy dźwiękonaśladowcze (np. „warczące stodoły”).
- Trzeba pamiętać, że poezja to sztuka wyobraźni i nie należy odczytywać jej dosłownie.
- Użyte w wierszu przenośnie pozwalają wyobraźni czytelnika tworzyć własne urozmaicone obrazy.
Patrz, jesień. Każda trawka dźwiga ciężkie kosze,
Pełne ziaren półmisy, przysadziste stoły ,
Szeleszczące bukiety, żeglujące spichrze,
Na powietrzu błękitnym warczące stodoły.