Siergiej Aleksandrowicz Jesienin
(3 października 1895, Konstantinovo, Rosja – 28 grudnia 1925, Angleterre Hotel, Petersburg, Rosja)
Rosyjski poeta.
Czołowy przedstawiciel imażynizmu.
W poezji rosyjskiej zaliczany do nurtu ludowego.
Gloryfikował tradycyjne idee chłopskie, takie jak patriarchat i kult ziemi rodzicielki.
Rewolucję w Rosji postrzegał jako kontynuację buntów chłopskich.
W twórczości łączył wątki rosyjskiej tradycji ludowej z mitologią Greków oraz gloryfikacją zwykłego, chłopskiego życia.
Wybrana twórczość:
Poematy
1918 – Ironia,
1918 – Przemienienie,
1920 – Spowiedź chuligana,
1921 – Pugaczow,
1924 – Ruś sowiecka,
1925 – Czarny człowiek.
Zbiory i cykle wierszy
1916 – Radunica.
1922 – Moskwa karczemna,
1923 – Wiersze skandalisty, )
1925 – Motywy perskie.
Powieści
1915 – Jar.
Publicystyka
1921 – Byt i sztuka.