„Dwa teatry” to sztuka o teatrze życia, który powinien wiązać świat zdarzeń zewnętrznych z wewnętrznym światem ludzkiej natury, ukazując pełnię człowieczeństwa.
Zasada kontrastu, przeciwstawienie dwóch różnych światów:
- teatr faktów, zwany „Małym Zwierciadłem”,
- teatr metaforycznych wizji, marzeń i wewnętrznych doznań „Teatr Snów”.
Wykorzystanie efektownego pomysłu „teatru w teatrze”:
- dwustopniowa iluzja teatralna,
- podobny zabieg jak u Szekspira czy Wyspiańskiego.
Warunki teatru autentycznego:
- w którym wszystko jest obmyślane, przestudiowane,
- cytaty – „wierszem się nie mówi, ale każdy, co do nas przychodzi, to jakby patrzył na prawdziwe życie… u nas jest realizm i autentyzm” (woźny Matkowski).
Powiązanie tradycyjnej zasady budowy spektaklu z nowym ujęciem:
- konsekwentnie prowadzony wątek akcji, mimo pozornego zróżnicowania poszczególnych elementów,
- psychologiczna motywacja działania postaci i ich charakterystyki,
- złożone motywy postępowania bohaterów w relacji – jednostka/grupa społeczna,
- symboliczna nastrojowość.
Konfrontacja dwóch stron natury ludzkiej w działaniu na scenie ((Matki, Andrzeja, Laury, Lizelotty, Dyrektora):
- zewnętrznej, praktycznej, codziennej, zwyczajnej, dotykalnej,
- wewnętrznej, ukrytej, marzycielskiej, przeznaczonej na własny użytek.