- Wiersz przypomina jeden ze sposobów komunikacji.
- Listonoszem jest wiatr, a liście listami.
- Listonosz doręcza, a wiatr roznosi, rozwiewa przesyłki.
- Ta jesienna poczta jest niezwykle piękna.
- Poeta wykorzystał zabieg gry słów: list – liść.
- Znany jest nadawca (błękit) oraz odbiorca (ziemia), ale kiedy bierze się liście do ręki są po prostu puste.
- Każdy musi sam sobie odpowiedzieć co chciałby na nich odczytać, uruchamiając swoją wyobraźnię.
- Utwór stroficzny.
- Zwrotki z różną liczbą wersów.
- Wykorzystane rymy parzyste, dokładne i niedokładne.
- Wiersz ma spokojny, „jesienny” nastrój.
Liść z listem można pomylić,
aby spostrzec po chwili:
lecą liście na wszystkie strony,
a każdy – polecony.
Wiatr tu jest listonoszem,
Odebrać listy proszę!
Co dzisiaj doniósł
liść klonu?
Jakie nowiny
zawiera liść olszyny?
A jakie listek brzozy?
Kto na polski przełoży?
Biorę liście do ręki,
a tam nic więcej nie ma,
tylko nadawca: błękit
i adres wyraźny: ziemia.