„O wawelskim smoku, królu Kraku i szewcu Skubie”

  • Jedna z najbardziej znanych legend polskich.
  • Pochodzi ze zbioru „Legendy i podania polskie” w opracowaniu Mariana Orłonia o Jana Tyszkiewicza.
  • Zbiór liczy 49 utworów i wydany został w 1986 roku.

 

  • Pod zamkiem wawelskim w Krakowie zamieszkał smok.
  • Grodem krakowskim rządził Krak, władca mądry i sprawiedliwy.
  • Ludziom żyło się spokojnie.
  • Pewnego dnia w jaskini pod zamkiem pojawił się potwor.
  • Siał spustoszenie, pożerając krowy, owce, aż w końcu zażądał ofiar z ludzi.
  • Próbowano na wiele sposobów pozbyć się maszkary.
  • Niestety, śmiałkowie ginęli, a smok miał sie dobrze.
  • Na pomysł jego pozbycia się wpadł szewc Skuba.
  • Napełnił wyprawioną skórę barana siarką i smołą, podrzucił pod jamę smoka.
  • Ten złakomił się na takie danie, połknął go i poczuł niezwykle pieczenie wnętrzności.
  • By ugasić wewnętrzny ogień rzucił sie do Wisły i pił, pił dotąd, aż pękł z wielkim hukiem.
  • Uwolnił więc szewc Kraków od strasznego potwora.

  • Historia smoka krakowskiego opisana została w kronice Wincentego Kadłubka i Jana Długosza.
  • Motyw smoka jest obecny w wielu legendach, nie tylko polskich.
  • Pamiątką tego wydarzenia jest jaskinia zwana Smoczą Jamą.