- Utwór ze zbioru 49 najbardziej znanych polskich legend w opracowaniu M. Orłonia i J. Tyszkiewicza, z 1986 roku.
- Historia warszawskiego szewczyka Lutka, który marzył o wielu zmianach w swoim życiu.
- Myślał nawet o zaciągnięciu się do wojsk napoleońskich.
- Usłyszał pewnego dnia historię zaczarowanej w kaczkę księżniczki.
- Miała ona na Ordynackiej mieszkać w lochach starej budowli (pałąc książąt Ostrogskich powstał w XVII wieku).
- Pilnowała wielkich skarbów.
- W noc świętojańską (24 czerwca) udało sie Lutkowi odnaleźć księżniczkę , która obdarowała go setką dukatów.
- Zapowiedziała, że stanie się właścicielem całego skarbca, jeśli w ciągu dnia wyda otrzymane dukaty wyda jedynie na siebie.
- Lurek sprawił sobie nowe ubranie, pojechał bryczką do Wilanowa, kupił mnóstwo jedzenia, poszedł do teatru.
- Wydał jednak niewiele z otrzymanej kwoty.
- Kiedy zbliżał sie wieczór spotkał starego żołnierza, który kiedyś walczył dla ojczyzny, był odznaczony Virtuti Militari, a teraz żył w nędzy i poniżeniu.
- Lutek oddał mu pieniądze, a starzeć przepowiedział chłopcu szczęśliwą przyszłość.
- Pojawiła się w tej chwili królewna , przypominając że złamał zasady.
- Lutek sie tym nie martwił, wkrótce został czeladnikiem i ożenił się .
- Poprawiła się znacznie jego sytuacja materialna.
- Legenda odwołuje się do moralności i prawości człowieka.
- Nie wolno szczęścia budować na nieszczęściu innych, nie zauważając potrzeb ludzi wokół nas.