Gustaw Morcinek
( 25 sierpnia 1891, Karwin – 20 grudnia 1963, Kraków)
Prawdziwe Augustyn Morcinek, polski pisarz związany ze Śląskiem, działacz publicystyczny, poseł, pracował początkowo jako górnik, ukończył seminarium nauczycielskie, dzięki wsparciu finansowemu braci górniczej i był nauczycielem w Skoczowie.
Był żołnierzem I wojny światowej. Tuż przed wojną dużo podróżował, powrócił do kraju przed 1 września 1939 roku, w okresie okupacji (II wojny światowej) więzień obozów koncentracyjnych (Skrochowitz, Sachsenhausen i Dachau).
Przez całe życie Gustaw Morcinek pisał książki – powieści, opowiadania, baśnie o Śląsku i zdobył tym ogromną popularność.
Najbardziej znane to:
- „Serce z tamą” (1929),
- „Byli dwaj bracia” (1930),
- „Wyrąbany chodnik” (1931-1932),
- „Narodziny serca 1932),
- „Łysek z pokładu Idy” (1933),
- „Inżynier Szeruda” (1936),
- „Listy spod morwy” (1945),
- „Listy z mojego Rzymu” (1946),
- „Pokład Joanny” (1950),
- „Ondraszek” (1952),
- „Jak górnik Bulandra diabła oszukał” (1958),
- „Czarna Julka” (1959),
- „Judasz z Monte Sicuro” (1963).
Zmarł na białaczkę, do 2002 roku Kaczycach na Śląsku Cieszyńskim funkcjonowała Kopalnia Węgla Kamiennego „Morcinek”, był wielokrotnie nagradzany i odznaczany, spoczywa w Cieszynie.