Leśne Elfy zamieszkiwały Mroczną Puszczę, która znajdowała się w Rhovainionie na wschód od Gór Mglistych. Elfy dużo wolnego czasu spędzały na ucztowaniu. Uwielbiały bawić się i pić wino, które sprowadzały od swoich krewniaków z południa. Na królewskich ucztach pito wino z ogrodów Dorwiniona, więc było ono szczególnie mocne. Elfy grały również na harfach podśpiewując przy tym.
Różniły się one od innych tym, że były groźniejsze, ale nie posiadały takiej wiedzy, jak zachodnie plemienia gnomów czy elfów morskich, które spędziły długie wieki nad nauką czarów i zdobywaniu wiedzy oraz mądrości.
We lśniące włosy wplecione miały kwiaty. Na kołnierzach i pasach błyszczały drogie kamienie, zielone i białe.
Ich głównym uzbrojeniem były łuki oraz włócznie. Niestety nie potrafiły ufać nieznajomym. Była to jedna z wad, którą posiadały, być może dlatego były tak wrogo nastawieni do podróżujących. Elfy nie lubiły krasnoludów ze względu na ich wygląd. Kpiono sobie z ich długich bród .
Król Elfów znajdował się w Wielkiej Sali podpartej kolumnami zrobionymi z litej skały, zasiadał w bogato rzeźbionym fotelu z drewna. Na głowie miał koronę splecioną z jagód i czerwonych liści, wiosną natomiast nosił koronę z leśnych kwiatów. W dłoni trzymał berło stworzone z rzeźbionej dębiny. Król nie był jednak łaskawy dla krasnoludów I kazał za zakłócanie spokoju Mrocznej Puszczy wsadzić ich do więzienia dopóki nie dowie się dokąd podróżują.
O elfach warto wspomnieć jeszcze kilka rzeczy. Między innymi to, że elfowie żyli strasznie długo. Tak długo, że ludzie uważali je za nieśmiertelnych. Inną wartą wzmianki rzeczą jest ich jedwabisty głos. Większość pieśni Śródziemia zostały stworzone przez elfy, bo jak wiadomo byli oni miłośnikami poezji i muzyki. Nauczyli oni mowy wszystkie istoty Adry – ludzi, krasnoludów i Hobbitów.
Autor: Kacper, Michał, Paweł
