Daniel Naborowski
(1573 Kraków-1640 Wilno)
Poeta, tłumacz, dyplomata.
Był synem krakowskiego aptekarza, który zapewnił mu wszechstronne wykształcenie, studiował medycynę, prawo i mechanikę w Wittenberdze, Bazylei, Strasburgu, Orleanie i Padwie. Galileusz był jednym z jego nauczycieli.
Protegowany Radziwiłłów, działał jako ich nadworny medyk, dyplomata, nauczyciel i sekretarz. Tworzył swe utwory niejako na boku innych zajęć, dużo uwagi poświęcał językowi.
Wyznawał kalwinizm.
Poeta przełomu, duchowo związany jeszcze z renesansem, nawiązujący zwłaszcza we fraszkach do Kochanowskiego, ale próbujący także form literatury barokowej, poezji dworskiej.
Jego moralistyczna poezja związana była z odrodzeniowym poczuciem umiaru, dystansu do świata, z którego uroków i dobrodziejstw należy korzystać powściągliwie, z umiarem.
Autor fraszek, trenów, listów poetyckich, jest pierwszym autorem takich wypowiedzi poetyckich.
Pisał także wiersze okolicznościowe i erotyki.
Postrzegany jest jako mistrz konceptu i wyrafinowanej formy.