Gollum to jedna z postaci epizodycznych powieści J.R.R. Tolkiena pt. „Hobbit”, tajemnicza istota, której pochodzenia dokładniej nie znamy.
Stwór żył w głębokiej jaskini Gór Mglistych nad brzegiem „czarnej wody”. Spędził wiele lat w ciemnościach, wilgoci i chłodzie. Tak długi pobyt spowodował, że jego wygląd był niespotykany. Charakteryzował się ogromnymi, bladymi oczami, które były wytrzeszczone. Był stary, mały, szkaradny, wychudzony, miał długie, cienkie ręce. Posiadał on duże, płaskie stopy, które pomagały mu w poruszaniu się łódką po wodzie. Żył on kilkaset lat, dzięki mocy pierścienia miał niezwykłe zdolności, a także przedłużone życie. Nie tylko moc pierścienia, ale także trudny dostęp do pożywienia zaważyły na jego wyglądzie.
Gollum żywił się głównie surowymi rybami, które łapał z podziemnego jeziora (wyławiał je błyskawicznym ruchem długich palców) lub Goblinami jeśli udało mu się jakiegoś złapać. Jeśli chodzi o jego mowę, charakterystyczne było przeciąganie liter, rozmawianie z samym sobą o czym świadczyła jedna z jego wypowiedzi: „co za szczęście, co za szansa, mój ssskarbie, smaczny kąsssek widzimy, będzie co za zzząb położyć, glum, glum. ” << a mówiąc glum, glum przełknął ślinkę >> właśnie od tego charakterystycznego dźwięku pochodziło jego imię, lecz on nigdy go nie używał.
Zamiast „Gollum” zawsze zwracał się do siebie „mój ssskarbie”. Te wszystkie dziwactwa Golluma wynikały przede wszystkim z tego, że był samotny, wszędzie panowały ciemności i nikt nie wiedział o jego istnieniu. Stworek najbardziej ze wszystkiego lubił zagadki, które były wyzwaniem dla Bilba.
Hobbit pokonał Golluma pytając go o to, co on sam ma w kieszeni. Okazało się, że był to pierścień należący do stwora. Po spostrzeżeniu o braku wartościowego pierścienia Gollum wpadł w szał, ponieważ pierścień był jego częścią życia.
Autor: Agnieszka, Małgorzata
