Z czego śmieją się Polacy? Omów popularne obecnie rodzaje humorów wykorzystując twórczość filmową, kabaretową i literacką

Z czego śmieją się Polacy? Omów popularne obecnie rodzaje humorów wykorzystując twórczość filmową, kabaretową i literacką.

 

Teza:

 

Śmiech i humor „rozwiązują języki”, pozwalają  na  „komentarz” różnych wydarzeń,  pobudzają do myślenia, uczą krytycznego dystansu wobec stereotypowych

wizerunków, stanowią doskonałą broń do walki z absurdami „codziennego” życia.

 

 

Plan prezentacji:

 

  1. Wprowadzenie – określenie problemu
  2. O humorze, dowcipie i śmiechu z perspektywy teorii
  3. Dowcip i anegdota jako  teksty kultury popularnej
  4. Kolejność prezentowanych treści:

Literatura

  1. „Konopielka” E. Redlińskiego jako znakomita komedia obyczajowa
  2. Satyra K. I. Gałczyńskiego „Ballada o trzęsących się portkach”
  3. „Myśli nieuczesane” Stanisława Leca jako uniwersalne i ponadczasowe aforyzmy pełne humoru

Film

  1. Humor w  kultowym filmie „Sami  swoi”  Sylwestra Chęcińskiego
  2. „Chłopaki nie płaczą” (w reżyserii Olafa Lubaszenko) jako jedna z najciekawszych i najśmieszniejszych komedii ostatnich lat

Kabaret

  1. „Ani Mru-Mru” – tylko śmiech!  – krótka analiza wybranych tekstów kabaretowych (skecze)
  2. „Kabaret Moralnego Niepokoju”, ich niewybredny dowcip i humor bawiący nawet największych przeciwników kabaretów.
  • Podsumowanie
  1. Śmiech i humor jako spoiwo społeczne i doskonały sposób naprawiania świata.

 

 

 

Bibliografia podmiotowa:

 

  1. Filmy : Sami swoi(1967), Chłopaki nie płaczą (2000).
  2. Gałczyński K.I., Ballada o trzęsących się portkach, Wybór poezji, Wrocław 1974,
  3. Lec S., Myśli nieuczesane, Warszawa 1981.
  4. Redliński E. Konopielka, Warszawa 2006.
  5. Wybrane teksty kabaretowe (skecze, monologi)

 

Bibliografia przedmiotowa:

 

  1. Chłopicki W., O humorze poważnie, Kraków 1995, (s. 4-15).
  2. Gajda S., Brzozowska D., Świat humoru. Opole 2000.
  3. Kuncewicz P., Leksykon polskich pisarzy współczesnych, Warszawa 1995, hasła: Stanisław Jerzy Lec (tom I, s. 516 – 518), Konstanty Ildefons Gałczyński (tom I, s. 241 – 248), Edward Redliński, tom II, s. 158 -160).
  4. Literatura polska. Przewodnik encyklopedyczny, Warszawa 1985, hasła: K.I. Gałczyński, (tom I, s. 284 – 285), S. J. Lec, (tom I, s. 550-551), Redliński,   (t.  II, s. 276-278).
  5. Luterek G. Imperium śmiechu, „Czas Kultury”, Poznań 1996 nr 3 s. 47-49.
  6. Nosowska , Leksykon motywów literackich, Bielsko-Biała 2003, (s. 206, 297-298, 610 – 611).
  7. Pessel W. K., By za pięknie nie było! Śmiech i samoocena Polaków, [w:] Kowalski P. (red.),  Polacy o sobie. Współczesna autorefleksja: jednostka, społeczeństwo, historia, Łomża 2005, ( s. 191-204).
  8. Szczęsna E. (red.). Słownik pojęć i tekstów kultury. Warszawa 2002.