Billy Wilder
(właśc. Samuel Wilder)
(22 czerwca 1906, Sucha Beskidzka, Polska – 27 marca 2002, Beverly Hills, Kalifornia, Stany Zjednoczone)
Emigrant z Polski w zdumiewający sposób zasymilował się z amerykańską kulturą.
Początkowo mieszkał w Wiedniu. Miasto to wywarło duży wpływ na późniejszą twórczość reżysera.
W młodości porzucił studia i zaczął pracować jako dziennikarz.
W 1933 roku, kiedy naziści przejęli władzę postanowił opuścić Europę, najpierw mieszkał w Paryżu, gdzie po raz pierwszy współreżyserował film.
Niecały rok później pracował przy realizacji filmu jako współautor scenariusza.
W 1938 roku na ekrany wszedł film „Ósma żona Sinobrodego” zrealizowany wspólnie z Charlesem Brackettem, który w zasadzie przeszedł bez echa.
Następny film „Ninoczka” (1939) z Gretą Garbo dał im sławę, od 1942 spółka Wilder-Brackett zyskała niezależność, co pozwoliło twórcom decydować o artystycznych poczynaniach. Brackett był propducentem, Wilder – reżyserem.
Filmy „Stracony weekend” (1945 czy „Bulwar Zachodzącego Słońca (1950) ugruntowały sławę twórców.
Następne lata nie przyniosły oszałamiających sukcesów, Wider nakręcił „Wielki karnawał” (1951), „Stalag” (1953), „Sabrina” (1954), „Słomiany wdowiec” (1955).
Po 1957 roku poświecił się komediom, stworzył „Pół żartem, pół serio” (1959), „Garsonierę” (1960), „Raz, dwa, trzy” (1961) czy „Strona tytułowa” (1974).
Po filmie „Buddy, Buddy” (1981) wycofał się z życia zawodowego.