„Dusza pana Cogito” Zbigniew Herbert

• Przykład liryki filozoficznej, pośredniej (tzw. liryki maski).
• Porusza zagadnienia moralne.
• Tematem jest charakterystyka duszy pana Cogito.
• Jest tu także stosunek do niej samego bohatera.
• Nie ma jasno wskazanego podmiotu lirycznego.
• Czytelnik poznaje spojrzenie z perspektywy przeszłości i teraźniejszości.
  • w przeszłości dusza była zgodna z człowiekiem aż do jego śmierci,
  • teraz wszystko się zmienia, dusza pana Cogito urządza sobie „wycieczki”, jest niewierna i roztargniona, nie zachowuje kontaktów, nie daje sygnałów życia.
• Osoba mówiąca przedstawia fakty z pewną dozą ironii i dystansu.
• Wskakuje, że pan Cogito stara się zrozumieć zaistniałą sytuację, szuka argumentów i usprawiedliwień dla duszy.
• Z rozczuleniem patrzy na obraz jako zagonionej podróżniczki.
• Czytelnik zmuszony jest do refleksji nad własną indywidualnością, będącą znakiem człowieczeństwa każdej jednostki.
• Wiersz biały, wolny, bez rymów.
• Zbudowany z 13 nieregularnych strof.