Jerzy Adamski
Pseud.: A.; Fryc Nietzsche; J.A.; (J.A.); ja.; Jakub Rozpruwacz.
( 23 stycznia 1922, Gdańsk – 18 listopada 2001)
Eseista, historyk kultury i teatru, tłumacz.
Absolwent szkół warszawskich, studia na tajnych kompletach (filologia romańska).
Członek Szarych Szeregów, żołnierz AK, Powstania Warszawskiego, jeniec obozu w Łambinowicach.
Po wojnie studia filologiczne w Rzymie, Londynie i Paryżu oraz Warszawie.
Debiut 1947 artykułem „Refleksje redakcyjne” w „Przeglądzie Akademickim”.
Współpraca z wydawnictwami:
- „Nowiny Literackie”,
- „Nowa Kultura”,
- „Przegląd Kulturalny”,
- „Nowe Książki”,
- Państwowy Instytut Wydawniczy,
- „Teatr”,
- „Kultura”,
- „Express Wieczorny”,
- III Program PR,
- Telewizja TVP,
Wykładowca na Uniwersytecie Warszawskim, Państwowej Wyższej Szkole Filmowej w Łodzi, uniwersytecie we Wrocławiu,
Autor:
- „Wątpliwości proletariackie”, cykl felietonów,
- „Rozważania o inteligencji”, cykl felietonów,
- „Dramat i scena francuska wieku Oświecenia”,
- „Świat wolteriański”, szkice literackie,
- „Oryginalność czy naśladownictwo? Z problemów teatru polskiego na przełomie XVIII i XIX wieku”,
- „Historia literatury francuskiej. Zarys”,
- „Sekrety wieku Oświecenia. Esej w pięciu rozdziałach”,
- „Teoria klapy teatralnej”, cykl esejów,
- „Modele miłości i wzory człowieczeństwa”,
- ” Teatr bez maski”, scenariusz,
- „Dno oka”,
- ” Teatr z bliska. Pamiętnik teatralny z lat 1971-1981″,
- „Upadek humanizmu”, cykl esejów,
- „Obrona teatru dramatycznego”,
- „Szkice wytworne czyli tematy konwersacji salonowej”, cykl esejów o kulturze współczesnej,
- „Katastrofa kultury. Przesłanki nowej polityki kulturalnej”, raport przedstawiony Narodowej Radzie Kultury w 1989 roku,
- „Amen”,
- „Samopoczucie kulturalne Polaków”.