Każdy czas tworzy własne kanony (wyobrażenia) piękna, które dotyczą postrzegania i proporcji w sztuce, a także w sylwetce człowieka. Najważniejsze z nich to:
- tworzenie wytworów z umiarem, spokojem i harmonia,
- pokazywanie piękna poprzez lad i ukojenie,
- naśladowanie rzeczywistości (natury) w dziełach artystycznych (mimesis),
- tworzenie iluzji rzeczywistości bez lustrzanego odbicia,
- opisywanie dzieł typowych dla grupy, a nie wytworów indywidualnych (jednostkowych),
- pokazywanie czegoś „ładniej lub brzydziej”, zależnie od postawionego sobie celu,
- stosowanie umiaru i oszczędności w stosowaniu środków wyrazu,
- doskonałość formy dzięki zastosowanym proporcjom,
- wewnętrzny ład i harmonia, rytmiczność i symetria.