- Wiersz ze zbioru „Barwa miodu” z 1936 roku.
- Z łaciny tytuł oznacza „sztukę poetycką”.
- Rodzaj zwięzłego i prostego manifestu propagującego zrozumiałą poezję.
- Poeta nazywa odbiorcę tekstów bratem.
- Wyjaśnia mu na czym polega tworzenie wierszy,
- Chodzi o natchnienie, czyli złowienie „echa z dna serca”.
- Kolejnym etapem tworzeni jest właściwe ukształtowanie słów, by dla innych były zrozumiałe i jasne „jak spojrzenie w oczy”, proste „jak podanie ręki”.
Echo z dna serca, nieuchwytne,
Woła mi: „Schwyć mnie, nim przepadnę,
Nim zblednę, stanę się błękitne,
Srebrzyste, przezroczyste, żadne!”
Łowię je spiesznie jak motyla,
Nie, abym świat dziwnością zdumiał,
Lecz by się kształtem stała chwila
I abyś, bracie, mnie zrozumiał.
I niech wiersz, co ze strun się toczy,
Będzie, przybrawszy rytm i dźwięki,
Tak jasny jak spojrzenie w oczy
I prosty jak podanie ręki.