Balladyna – bohaterka dramatu Juliusza Słowackiego pod tym samym tytułem, jedna z najciekawszych kobiecych postaci w polskim dramacie, córka wdowy, starsza siostra Aliny, zła i bezwzględna, uosabia najgorsze ludzkie cechy. Jest piękną dziewczyną (jasna cera, wysmukła kibić). Irytuje ją bieda, ciężka praca i pragnie odmiany swego życia. Na podstawie drogi z wiejskiej, ubogiej chaty do królewskiego tronu – ukazana jest wewnętrzna metamorfoza bohaterki.
Morderczyni, zabiła siostrę, by zdobyć Kirkora, później pozbawiła życia także i jego, chciała być bowiem samodzielną królową. Pozbawiła życia zakochanego w niej Grabca i otruła swego rycerza Kostryna, ostatniego świadka jej zbrodni. Wyrzekła się matki, wypędza ją z zamku, a kiedy wydaje się, że osiągnęła cel, musi jeszcze przed objęciem rządów wykonać sądy, tak bowiem nakazuje prawo. Rozpatruje 3 sprawy, jedną wniósł lekarz, a dotyczyła otrucia Kostryna, drugą Filon o zabójstwo Aliny, a trzecią ślepa Wdowa, którą wypędziła córka. Balladyna za każdym razem wydaje wyrok ostateczny – śmierć i ginie rażona piorunem, ukarana w ten sposób za swoje zbrodnie.
Młoda, piękna dziewczyna o złym sercu, z której ambicja, a później strach czynią seryjną morderczynię.
Balladyna to postać tragiczna, postępuje niezgodnie z normami boskimi i świeckimi, depcze wszystkie wartości, by osiągnąć swój cel. Wydaje jej się, że poradzi sobie z każdym problemem, niestety przegrywa.