Józef Baran
(17 stycznia 1947, Borzęcin)
Poeta, publicysta – dziennikarz, autor tekstów piosenek.
Absolwent WSP w Krakowie ( filologia polska).
Pracował jako górnik, nauczyciel, dziennikarz (reportaże, felietony).
Debiut tomem ”Nasze najszczersze rozmowy” (1974).
Autor wielu 30 książek, tomików i wyborów wierszy, dzienników i esejów.
Współpracownik takich wydawnictw, jak:
- „Wieści”,
- „Dziennik Polski” ( „Wierszowisko”),
- „Nowy Dziennik” (Nowy Jork),
- „Życie Literackie”,
- „Tygodnik Powszechny”,
- „Tygodnik Kulturalny”.
- Pisze o sprawach zawsze aktualnych: przyjaźni, sensie życia i śmierci, nadziei, prawdzie, miłości, szczęściu, samotności, złu, dobru, cierpieniu, wierze.
Wydał m. innymi:
- „Dopóki jeszcze” 1976,
- „Na tyłach świata” 1977,
- „W błysku zapałki”1979,
- „Pędy i peta” 1984,
- „Wiersze wybrane” 1984,
- „Autor! Autor! Rozmowy z ludźmi pióra i palety” 1986,
- „Skarga” 1988,
- „Czułość” 1988,
- „Śnił mi się Artur Sandauer” 1992,
- „Pacierz Szwejka” 1992,
- „Mała kosmogonia” 1994,
- „Zielnik miłosny” 1995,
- „Epifania słoneczna” 1997,
- „Majowe zaklęcie” 1997,
- „Pod zielonym drzewem życia” 2000,
- „Dolina ludzi spokojnych” 2001,
- „Dom z otwartymi ścianami”2001,
- „Najdłuższa podróż” 2002,
- „A wody płyną i płyną” 2004,
- „Hymn poranny” 2006,
- „Tragarze wyobraźni” 2006,
- „Taniec z ziemią” 2006,
- „Rondo” 2009,
- „Podróże z tej i nie z tej ziemi” 2010,
- „Spadając patrzeć w gwiazdy” 2013,
- „Scenopis od wieczności” 2014,
- „Szczęście w czapce niewidce” 2015.
W roku 2015 poetę uhonorowano Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze –Gloria Artis”.